1- (عبري) بنده‌ ي خدا، مرد خدا 2- (اَعلام) در فرهنگ اسلامي و ديگر اديان نام يكي از فرشتگان مقرب الهي كه رابط ميان خدا و پيامبران است، روح‌القدس، روح‌الامين

1- (عربي) جوي، رود 2- ناقه‌ ي پر شير 3- (اَعلام) 1: ابوعبدالله جعفر ابن محمّد ، امام صادق (ع) ششمین امام شیعیان، که اساس فقه شیعه به ايشان منسوب است.2: جعفرابن ابی طالب، صحابی و پسر عم پیامبر اسلام(ص) و برادر حضرت علی(ع) (جعفر طیار)، که در جنگ با کافران در مؤته کشته شد 3: جعفر برمکی، دولتمرد ایرانی (187 هجری) وزیر و ندیم هارون الرشید که به فرمان او کشته شد. 4: جعفر بایسنقری، خوشنویس ایرانی (890 هجری) از �...

(عربي) «جعفر» نام ششمين امام معصوم (ع) ملقب به « صادق » است. از نام‌هاي مركب (به معني هر كدام جداگانه مراجعه شود.)

1- (عربي) بلند پايگي، عظمت، بزرگي 2- از صفات خداوند كه به مقام كبريايي او اشاره دارد.

(عربي) مؤنث جلال: بزرگی، عظمت، شکوه

(عربي) مؤنث جليل: 1- بلند مرتبه، بزرگوار ۲- بزرگ، شکوهمند ۳-از نام‌ها و صفات خداوند

(عربي) 1- مؤنث جميل (زيبا) 2- (اَعلام) جمیله بانوی آواز خوان و موسیقیدان عرب از مردم مدینه

(عربي) 1- يك دانه مرواريد، يك دانه لؤلؤ 2- (اَعلام) نام دختر ابوطالب و خواهر حضرت علي(ع)

(عربي) 1- بهشت 2- باغ‌ها 3- (اَعلام) نام يكي از زنان شاعره عرب از عباسيان

1- (عربي) به معني حاكم، قاضي، داور 2- (اَعلام) حاتم طايي، رييس قبيله و شاعر عرب (قرن7 میلادی) که به بخشش و دلاوری معروف بود و داستانهای فراوانی درباره‌ي او و خانواده‌اش به عربی و فارسی نوشته شده است.

(عربي) مؤنث حاتم به معني حاکم، قاضی، داور

1- (عربي) (در قدیم) کشاورز، برزگر 2- (اعلام) 1: حارث بن ابی شعر (قرن ششم میلادی) بزرگترین فرمانروای غسانی و اولین پادشاه این سلسله 2: حارث بن سریج (128 قمری) از اعراب ساکن خراسان كه برخلیفه هشام بن عبدالملک شورید. 3: حارث بن کلده ثقفی (50 قمری) پزشک عرب كه پزشکی را در ایران آموخت. در عربستان به معالجه بیماران پرداخت. پیامبر(ص) مسلمانان را که بیمار می شدند نزد وی می فرستاد؛ 5) حارث محاسبی (165-243 قمری)، �...

(عربي) نتيجه، فراهم و موجود يا به دست آمده، آنچه در طول عمر به دست آمده يا كسب شده است.

1- (عربي) آن كه مراقبت يا حفاظت از كسي، جايي يا چيزي را بر عهده دارد. نگهبان 2- (اَعلام) 1: شمس‌الدين محمّد، «حافظ» شيرازي از عارفان و شاعران بنام ايران در قرنِ 8 هجری ملقب به لسان الغيب و ترجمان الاسرار2: حافظ خلیفه‌ي فاطمی (525-544 قمری) که به بهرام نام ارمنی را وزیر خود ساخت و موجبات شورش مردم را فراهم آورد؛ 3) حافظ (730-732 قمری) امیر سلسله‌ي آل کرت.

(عربي) سپاس‌گزار، ستاینده ، ستایشگر

سپاس گزار، بسيار حمد كننده خدا

1-(عربي) منسوب به حام پسر نوح، از اولاد حام 2- آن كه پشتيبان و نگهبان كسي يا چيزي است، حمايت كننده، پشتيبان

(عربي) مهربان، دلسوز

(عربي) 1- دانه‌ ي بعضي از ميوه‌ها و گياهان، حَبه 2- (به مجاز) پول بسيار اندك

1- (عربي) دوست، يار، معشوق 2- (اَعلام) 1) حبیب ابن مظاهر (قرن اول هجری) مسلمان شیعه‌ي ساکن کوفه، از یاران امام حسین(ع) که همراه او در کربلا شهید شد. 2) حبیب اصفهانی (قرن 4 هجری) ادیب و شاعر ایرانی مقیم استانبول، مترجم سرگذشت حاجی بابای اصفهانی و مردم گریز مولیر. مؤلف دستور سخن در دستور زبان فارسی، تاریخ خط و خطاطان و کتابهای دیگر.