(عربي) نرم خوئي، مهرباني، شفقت

(عربي) 1- ﺳﺒﺰه، ﭘﺮﺑﺮﮐﺖ، از رﯾﺸﻪ ى رﺑﯿﻊ (ﺑﻬﺎر) 2- (اَعلام) رابعه ی بنت كعب (قزداري) شاعره‌ي پارسی گوی قرن 4 هجری، از مردم بلخ، که شعرهایش از او و داستان عشقش به غلام برادرش و کشته شدنش به دست برادر در تذکره ها نقل شده است. 3- (اعلام) دختر اسماعیل بصری از زنان عارف و بسیار مشهور قرن دوم که از او حکایات و سخنان زیادی نقل شده است 4- آهنگي در موسيقي چهارم

(عربي) كوچ فرما، كوچ كننده

(عربي) مؤنث راحل به معناي كوچ فرما، كوچ كننده

(عربي) مؤنث راحم به معني رحمت آورنده و دل سوزاننده

1- (عربي) آن كه در راه راست است. 2- (به مجاز) ديندار، متدين 3- (اَعلام) لقب ابو جعفر منصور، خليفه‌ي عباسي (529-530 قمری) که بر اثر لشکر کشی غیاث‌الدین مسعود سلجوقی از بغداد گریخت و در راه اصفهان به دست فدائیان اسماعیلی کشته شد.

(عربی) مونث راشد به معناي راهنمایی شده، از گمراهی درآمده

(عربي) 1- پسنديده 2- خوش 3- خشنود 4- (اَعلام) از القاب فاطمه زهرا(س)

1- (عربي) داراي ميل و رغبت به چيزي يا كسي، مايل، خواهان 2- (اَعلام) حسن به ابن محمّد، راغب اصفهاني، (قرن4 و5 هجری) فقیه و ادیب ایرانی، مؤلف تفسیر قرآن

(عربي) مؤنث راغد به معني زندگي خوش و وسيع است، راغده به معني زني كه زندگاني خوش و فراخ دارد.

1- (عربی) رفع کننده، از میان برنده و نابود کننده 2- برپا دارنده، بلند کننده 3- آورنده، رساننده 4- از نام ها و صفات خداوند

(عربی) مؤنث رافع با معاني 1- رفع کننده 2- از میان برنده و نابود کننده 3- دادخواه و شاکی 4- برپا دارنده، بلند کننده 5- آورنده و رساننده

1- (عربي) پارسا، پرهيزكار 2- (در تصوف) آن كه از دنيا و بهره‌هاي آن روي گردان است و مدام در حال عبادت و ذكر است. 3- (اَعلام) شيخ زاهد گيلاني از عارفان بنام ايراني در قرن 7 هجري

(عربی) 1- زن زاهد 2- (اعلام) زاهده خاتون بانویی عارف، که در به عقل و تدبیر و سیاست پردازی آوازه داشت. او همسر اتابک بزایه، حاکم فارس بود که به سبب علاقه او به دانش، به ساختن مدرسه نیز توجه زیادی نشان می داد. زاهده خاتون پس از کشته شدن شوهرش براي او قبه و بارگاهی ساخت که خود نیز پس از مرگ در همان جا به خاک سپرده شد. به سبب نیکوکاری های فراوان زاهده خاتون آرامگاه او در شمار قبور متبرکه درآمد.

(عربي) مؤنث زاهر به معناي روشن و صاف و درخشان

1- (عربي) آن كه به زيارت اماكن مقدسه مي‌رود، زيارت كننده 2- (در قديم) ديدار كننده، زائر 3- (در قديم) (به مجاز) تقاضا كننده

(عربی) نیکو، پاکیزه، زاکیَة

(عربي) رئيس، پيشوا، رهبر

1-(عربي) مونث زَكي به معناي پاك، پاكيزه 2- (اَعلام) نام ديگر حضرت فاطمه(س)

(عربي) عطيه و بخشش، (تصغير زَبد)