آیینه (آئينه)

1- (عربي) نشانه، نشان‌، معجزه، دليل، حجت، برهان 2- اعجوبه، عجيبه

(آيينه و آينه) 1- سطح صاف و صيقل يافته شيشه‌اي يا فلزي كه تصوير را منعكس مي‌كند؛ 2- (به مجاز) (در تصوف) دل عارف كه حقايق در آن منعكس مي‌شود 3-(در قديم، در موسيقي ايراني) نوعي طبل يا زنگ كه از پشت فيل معمولاً در جنگ به صدا در مي‌آورده‌اند.

1- (تركي ـ فارسي) دارنده و همراه ماه (آي به معني ماه + گين به معني دارنده، همراه) 2- (به مجاز) زيباروي

1- (ترکی) ماه در آب‌ 2- (به مجاز) زيبا رو و با طراوت

(تركي ـ فارسي) 1- گل ماه، ماه گل، گل زيبا چون ماه 2- (به مجاز) زيبارو و لطيف

1- آتشين، آذرين 2- (در كردي) كنايه از آدم بسيار شجاع و پركار است