1- (عربي) مؤنث طاهر به معني پاك از پليدي و عيوب 2-(اَعلام) لقب حضرت فاطمه(س)

1-معرب از آرامي 2- پرنده‌اي از خانواده‌ي كبك كه پرهاي رنگارنگ و زيبا دارد 3- (به مجاز) زيبارو و كمياب 4-(در نجوم) يكي از صورت‌هاي فلكي در نيم‌ كره‌ ي جنوبي آسمان، میان صورت های اُکتان، تلسکوپ و هندی.

1- (عربي) تر و تازگي 2-(در قديم) (به مجاز) سامان و رونق

(عربي) مؤنث طَریف به معني نو و تازه

1- (عربي) زر، فلزي زرد رنگ و قيمتي 2- (به مجاز) هر شيئي يا هر شخص بسيار ارزشمند

(عربي) (به مجاز) نشانه يا جلوه‌ ي نخستين از هر چيز كه پيش از ديگر نشانه‌ها نمايان شود.

(عربي) (در قديم) چهره، روي

1- (عربي) دميدن و برآمدنِ خورشيد و مانند آن 2- (به مجاز) ابتداي روز 3- (به مجاز) آغاز پيدايش چيزي 4-(در نجوم) پيدايي و آشكار شدن ستاره هنگامي كه تحت‌الشعاع خورشيد نباشد، مقابلِ غروب

(عربي) (به مجاز) طلايه به معناي نشانه يا جلوه‌ ي نخستين از هر چيز كه پيش از ديگر نشانه‌ ها نمايان شود.

1-(عربي) ويژگي زن يا دختري كه ظاهري زيبا و حركات و رفتاري دلنشين و همراه با ناز و عشوه دارد 2-(به مجاز) بسيار زيبا، دلنشين و فريبنده 3- (در قديم) آن كه به كنايه و از روي طنز و ريشخند سخن مي‌گويد، طنز گو و ايرادگير

1- (عربي) انعكاس صوت، پژواك 2- حالتي از صدا كه داراي تأثير و نفوذ باشد 3- خوش آهنگي

1-(عربي) از واژه‌هاي قرآني به معني پاك كننده، تطهير كننده 2- (به مجاز) پاك و پاكيزه

1- (عربي) مؤنث اطيب به معني پاكيزه‌ تر، پاكيزه، نيكو 2-(در قديم) طوبي به صورت شبه جمله به معني خوشا (برگرفته از قرآن كريم) 3-(معرب از عبري) خير، شادي، سعادت، بهشت 4- درختي در بهشت

1-(عربي) اطاعت، فرمانبري 2- (اَعلام) نام زني كه مسلم ابن عقيل به خانه او پناه برد.

(عربي) مؤنث طيب به معني پاک، پاکیزه، مطهر