دختر من شبها در اتاقش به تنهايي نمي خوابد و من حتما بايد كنارش در تختش بخوابم وقتي خوابيد به اتاق خودم مي روم ولي در طول شب چند بار مرا بيدار مي كند و بايد بروم پيشش بخوابم با اين مشكل چگونه بايد برخورد كنم

هيچ وقت بچه رو به تنهايي براي خوابيدن به اتاق خودش نفرستيد چون فشار رواني زيادي به كودك تحمیل می شه. بهتره كه ده تا سي دقيقه قبل از خواب رو به فرزندتون اختصاص بدید. مي‌تونيد با بچه تون حرف بزنید يا بازي آرامي كنيد يا براش قصه بگيد يا كتاب بخونيد. وقتی كه چند صفحه به پايان داستان باقي مونده به بچه تذكر بدید كه كم كم وقت تمام مي‌شود و اون بايد بخوابه. از شوخي ها و بازي هاي پر تحرك ، تعريف قصه‌هاي ترسناك و يا هر کاري كه موقع خواب باعث هيجان كودك می شه باید پرهیز کرد.
البته يكي از شرايط براي جدا كردن اتاق خواب، برقرار کردن ارتباط عاطفي با كودكه، پس در طول روز باید با بچه ارتباط كلامي بر قرار كنید و تو ی بازي هاش شرکت کنید. همین طور پدر و مادربهتره موقع خواب توی اتاق خواب كودك باشند و تا موقع به خواب رفتن كودك همون جا بمونن.
اگه بچه تا صبح چند بار از خواب بيدار مي شه و مي‌خواد به رختخواب پدر و مادرش برگرده و پيش آنها بخوابه, مادر بايد با آرامش و نوازش با كودك خودش حرف بزنه و راضیش کنه كه به اتاق خودش برگرده و بعدش به همراه بچه به اتاق اون برگردد و تا موقع خوابيدن كنار اون بمونه. اما باید حواس مادر باشه که اگر حتی یکبار به كودك اجازه خوابيدن كنار خودش رو بده، تمام زحماتش از بين می ره. و حتی اگه به هر دليلي براي مدتي مجبور شديد كه بچه رو در كنار خودتون بخوابونيد، به جاي اينكه اونو به اتاق خواب خودتئن بياريد، شما به اتاق او ن برید و كنار کودکتون (البته با فاصله) بخوابيد.
همین طور بهتره مرحله به مرحله جای خواب کودکتونو جدا کنید. يعني بچه در مرحله اول در رختخواب خودش توی اتاق پدر و مادر بخوابه، بعد رختخواب اونو به تدريج از رختخواب والدين دور کنید تا این كه به اتاق خودش برده بشه.
همین طور می تونید اتاق خواب کودکتونو با وسائلي که دوست داره تزيين كنيد و قصه های جالب از خودتون يا ديگران از جدا كردن اتاق خوابتون در دوران كودكي احساس بهتری به اون بدید. می تونید از اون هم بخوايد که احساس خودشو بگه. اگه كودكتون از تاريكي مي ترسه، توی اتاقش چراغ خواب .روشن کنید.
می تونید اونو با دادن هدیه تشویق کنید مثلاً قرار بذاريد كه هر شبي توی اتاق خودش بخوابه، ستاره اي رو بر روي مقوا بچسبونيد و وقتی كه ستاره ها به ده عدد رسيد براش هديه بخرید. البته باید به مرور زمان تعداد تشويق ها رو کم کرد.
باید حواستون باشه که هر چی كودكتون بزرگتر بشه مشكلات شما هم برای جدا کردنش بيشتر مي شه.

ترس از تاريكي از حدود ٢سالگي شروع ميشه و تا تقريبا١٠-١٢سالگي ادامه داره براي جلوگيري از مشكل عدم استقلال كودكان در خواب آنان را بايد پيش ازاينكه تاريكي را درك كنند بايد از خود جدا سازيم و يا مي توانيد از راهكارهاي زير كمك بگيريد
١-اتاق او را با تصاوير دلخواهش تزيين كنيد ٢-با يكي از اسبا ب بازيهاي دلخواش به تختش برود وبخوابد ٣- مي توانيد در زير بالششش جايزه بگذاريد و بگوييد ستاره براي اينكه جدا خوابيدي برايت جايزه آورده

طبق تجربه شخصي من سن جدا سازي كودك هم خيلي مهم است، در سنين پايين راحت تر ميشه اين كار را انجام داد.
من از شش ماهگي كودكم را جدا از خود خواباندم . البته اوايل خيلي سخت بود چون زود به زود شير ميخورد ومن براي اينكه
عادت به خوابيدن كنار خودم نكند هر بار روي صندلي او را شير ميدادم و وقتي به خواب ميرفت در تختخوابش قرار مي دادم،
از حدود ده ماهگي هم به دستور پزشك اش شير شب اش را به حداقل رساندم و نهايتا يك بار براي شير دادن بيدار ميشدم و الان كه پسرم ٣ سأله شده بدون هيچ مشكلي در اتاقش مي خوابد . البته براي خوابيدن بايد كنارش باشم و وقتي خوابش برد از اتاقش خارج ميشوم.

منم بخاطر اينكه مي رفتم سر كار و شبها تنبليم ميومد كه برم يك اتاق ديگه بهش شير بدم دخترم رو پيش خودم ميخوابوندم الان باهاش حسابي مشكل دارم به نظر من هم قبل از دو سالگي بايد اون رو از خودمون جدا بخوابونيم