1- فضاي لايتناهي كه منظومه‌ها و صورت‌هاي فلكي در آن قرار دارند 2- (اَعلام) نام فرشته‌اي موكل تدابير امور 3- (به مجاز) عالم بالا، درگاه قدس خداوند، عالم غيب، جايگاه فرشتگان، عالم الوهيت و قداست 4- (در قديم گاه شماري) روز بيست و هفتم از هر ماه شمسي در ايران قديم

1- (در كردي) به معني افق طلايي 2- (در پهلوي) صورت پهلوي واژه‌ ي آهو 3- (در اوستايي) آسو به معناي تندي، شتاب و كوشا آمده است

(صفت فاعلي از آسودن) استراحت يافته، راحت كرده، آرام گرفته، ساكن، فارغ، خوش، مسرور، بي‌رنج

(اَعلام) بزرگترين قاره از قاره‌هاي پنج‌گانه جهان

(عربي) 1- اندوهگين 2- استوانه، ستون؛3- (اَعلام) نام زن فرعون معاصر با موسي(ع) كه در روايات اسلامي زني صالح و متقي و نيكوكار معرفي شده است، و به حضرت موسی(ع) ایمان آورد.

رنجشي را فراموش كردن، پس از قهر از نو دوستي كردن، وفق، تلفيق، آرامش

منسوب به آصف

1- (عربي) جمع افق، عالم، گيتي، جهان؛ كرانه‌هاي آسمان، اطراف 2- (به مجاز) عالم ظاهر، جهان ماده 3- (در قديم) (به مجاز) جهانيان، همه‌ي مردم جهان

1- خورشيد، شمس، ستاره‌ ي نوراني (از ثوابت) مركز منظومه شمسي كه نور و حرارت زمين از آن است؛ 2- (به مجاز) نوري كه از خورشيد به زمين مي‌تابد، نور و تابش خورشيد؛ 3- (در قديم، شاعرانه، به مجاز) زنِ زيبارو، چهره‌ي زيبا

1- مخلوق، خلق شده، از نيستي هست گرديده 2- بشر، انسان، آدمي

1- تحسين، ستايش، مدح، شكر، سپاس، تهنيت، تبريك 2- نوايي در موسيقي 3- (در قديم) درخواست و التماس از درگاه خداوند، دعا 4- (در قديم) آفرينش

(پهلوي) سرخ، سرخ‌ كم‌ رنگ

(عربي) 1- نعمت‌ها، نيكي‌ها، نيكويي‌ها 2- از واژه‌هاي قرآني

گياهي است از تيره‌ ي آلاله‌ها، شقايق، لاله‌ ي نعمان، لاله‌ ي قرمز

(در تركي) سيب (درخت سيب جنگلي را در رودسر سيب، هسيب و هسي و در توالش سف و در ارسباران و آستارا «آلما» مي‌خوانند.)

1- سرخ گون، قرمز رنگ (آل= سرخ + ين (پسوند صفت ساز))، 2- (اَعلام) در قدیم نام روستايي در مرو، سفلاي رودخارقان

(به مجاز) زيبا و سرخ روي

(عربي) جمع امل، اميدها، آرزوها

1- (عربي، مؤنث آمن) ايمن و بي‌خوف، در امن و امان 2- (اَعلام) مادر پیامبر اسلام(ص) و دختر وهب ابن عبد مناف ابن زهره

1- دارنده اندیشه نیک 2- (اَعلام) شاهدخت ايراني دختر هووخشتر (شاه ماد) و نوه‌ ي كياكسار پادشاه ماد كه به همسری بخت النصر پادشاه مصر در آمد. بخت النصر باغ هاي معلق بابل (از عجايب هفتگانه) را براي زنش آميتيس ساخت.