چگونگی رفتار والدین با فرزند دیابتی

توضیحات: تاریخ ایجاد در یکشنبه, 26 مرداد 1393 15:01

بعد از تشخیص دیابت کودک، پدر و مادر افزون برمسئولیت‌های همیشگی، وظیفه مدیریت دیابت فرزند خود را نیز بر عهده دارند. در این موقعیت صحبت کردن با کودک مهم تر از همیشه است.
محققان بنیاد بین المللی پیشگیری و کنترل دیابت می گویند در صورت ابتلا کودک به دیابت، در اولین گام، والدین باید با فرزندشان ارتباط برقرار کنند. البته مرز باریکی بین مراقبت صحیح و مراقبت آزار دهنده به معنی ابراز نگرانی و سردرگم کردن کودک، وجود دارد که چگونگی دست یافتن به این تعادل بسیارمهم است. برخی از راه‌های پیشنهادی برای صحبت کردن با کودک در مورد دیابت به شرح زیر است:

در مورد کلماتی که استفاده می کنید دقت کنید. به عنوان مثال، به جای "قند خون بد" ، عبارت "قند خون بالا" را به کار ببرید. مراقب باشید کودک را در صورت عدم رعایت نکات توصیه شده، سرزنش نکنید بلکه به او کمک کنید تا دیابت خود را مدیریت کند. هنگام گفتگو با کودک از کلمات و لحن عصبانی و قضاوتی استفاده نکنید. به او اطمینان دهید با همکاری یکدیگر از پس این موضوع بر خواهید آمد.
یکی از نکات بسیار مهم این است که از نزدیک به نقطه نظرات و سوالات فرزندتان گوش دهید. با او ارتباط چشمی برقرار کنید، او را تایید کنید تا مطمئن شود حرف او را کامل درک کرده اید.
هنگامی که قند خون فرزند شما بالا می رود؛ باید آرامش خود را حفظ کنید، بر روی راه حل مناسب تمرکز کنید و پیش روید. حتی مراقب حالات منفی صورت خود نیز باید باشید. وقتی که قند خون خارج از محدوده را می‌خوانید، سعی کنید نا امید و یا وحشت زده به نظر نیایید، کودک شما می‌تواند حالات چهره شما را بخواند و ممکن است احساس کند زمانی که قند خون او بیش از حد کم یا زیاد است از او نا امید شده اید.
با آرامش واکنش نشان دهید. کودکان و نوجوانان پاسخ های شما را به خاطر می‌سپارند و ممکن است برای اجتناب از واکنش منفی شما در آینده، تصمیم اشتباهی بگیرند.
در هر صورت اشتباهات رخ خواهد داد و مدیریت کامل دیابت غیر ممکن است. با قبول این واقعیت، کار برای شما و فرزندتان آسان تر خواهد بود. هنگامی که شما اهداف را غیر واقعی تنظیم کنید، ممکن است فرزند شما چیزهایی را از شما پنهان کند. به عنوان مثال، بهتر است بدانید سطح قند خون همواره قابل کنترل نیست، اما هدف این است که کودک قند خونش را نزدیک به محدوده معین نگه دارد، به طوریکه که به تنظیم برنامه‌های زندگیش کمک کند.
با فرزندتان صادق باشید. اجازه دهید فرزندتان بداند که از شما حقیقت را خواهد شنید. اگر کودک باید از چیزهایی اجتناب کند، گفتن صادقانه موضوع همراه با دلیل و توجیه بهترین روش است.
با فرزندتان همدلی کنید. خود را جای فرزندتان قرار دهید. سعی کنید تصور کنید که او چه احساسی دارد. این احساسات ممکن است طیفی از ترس، غم، خشم، انکار و فرسودگی باشد.
به فرزندتان بگویید به مشکلات و مسائلش هر زمان که بخواهد گوش خواهید داد. به او دوباره اطمینان دهید که در مورد هر چیزی که در ذهن خود دارد بیاید و با شما صحبت کند. زیرا شما می خواهید گوش دهید و هر قدر که می‌توانید به او کمک ‌کنید.

منبع : هفته نامه سلامت