قاعدگی های نامنظم و بارداری

توضیحات

تاریخ ایجاد در یکشنبه, 26 مرداد 1393 15:01

باردار شدن همراه با مشکلات تخمک گذاری
پس از بررسي و برطرف نمودن ساير عوامل مداخله گر در عدم تخمك گذاري، داروهای باروری برای تحریک تخمک گذاری تجویز می شود.
معمولاً اولین انتخاب، دارو های حاوی Clomid و Serophene (Clomiphene ) مي باشند، زیرا سالهاست که برای زنان تجویز می شوند و تاثير آن مشخص شده است. يكي از مزاياي استفاده از اين داروها نسبت به بسياري از داروهای ناباروری، استفاده دهاني آن به جای تزریق شدن است. این داروها از طریق افزایش تولید تخمک توسط تخمدان ها، برای القای تخمک گذاری و اصلاح تخمک گذاری نامنظم به کار می روند. Clomiphene باعث القا تخمک گذاری در بيشتر زنان مبتلا به عدم تخمک گذاری مي گردد. در حالي كه فقط 1% کل جمعیت زنان دوقلو به دنیا می آورند، حدود 10 % زنانی که از Clomiphene برای مشکل ناباروری شان استفاده می کنند، دوقلو و چند قلو باردار می شوند.
ميزان دوز رايج برای شروع Clomiphene ، 50 mg در روز بمدت 5 روز است ، که مصرف آن از روز سوم ، چهارم یا پنجم پس از شروع قاعدگی، شروع می شود. اغلب هفت روز پس از دریافت آخرین دوز Clomiphene تخمک گذاری آغاز مي شود. در صورت عدم شروع تخمک گذاری بعد از اين مدت ، دوز دارو از 50 mg در روز به 150 mg افزایش مي يابد. در صورت عدم باروري پس از شروع تخمک گذاری و مصرف Clomid بیش از 6 ماه، مصرف دارو بايد قطع گردد و يا در روش درمان تغییر داده شود و یا به متخصص ناباروری مراجعه گردد.
برخي اوقات مصرف این داروهای باروری باعث ضد اسپرم شدن موکوس دهانه رحم و جلوگيري از ورود اسپرم به داخل رحم می شود. این مشکل می تواند با استفاده از وارد کردن مستقیم اسپرم به صورت مصنوعی به درون رحم (روش هايي مانند (IUI، رفع شود تا تخمک بارور گردد.
ممکن است پزشک بسته به شرایط، داروهای دیگری را نیز برای باروری پیشنهاد نمايد. مانند Gonal-F یا سایر هورمون های تزریقی که فولیکول ها را تحریک کرده و باعث رشد تخمک لقاح یافته در تخمدان ها می گردند. این داروها در اصطلاح "داروهای فرا تخمک گذاری " نامیده می شوند. اغلب این داروها زیر پوست تزریق می شوند. برخی از این هورمون ها باعث فعالیت زیاد تخمدان ها (در نتیجه ایجاد نفخ و ناراحتی شکم) می شوند، به همين علت، پزشک اولتراسوند های (سونوگرافي هاي) واژینال مكرر و آزمایش های خون جهت بررسي سطوح استروژن، را توصيه مي كند. حدود 90 درصد زنان با این داروها شروع به تخمک گذاری می کنند و بین 20 تا 60 درصد آنها باردار می شوند.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)
PCOS يكي از مشکلات رایج در تخمک گذاری است که حدود 5 تا 10 درصد زنان را در سال های باروری تحت تاثیر قرار می دهد.PCOS یک مشکل عدم تعادل هورمونی است که می تواند عملکرد تخمدان ها را مختل کند. در بيشتر موارد، تخمدان ها بزرگ می شوند و با کیست های ریز و پر از مایعی پوشیده می شوند.
علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک يا PCOS عبارتند از :

• فقدان قاعدگی، قاعدگی های نامنظم یا خونریزی نامنظم
• بي نظمي يا فقدان تخمک گذاری
• چاقی یا اضافه وزن (البته اي سندرم ممكن است در زنان لاغر نیز مشاهده شود)
• مقاومت انسولینی (یکی از شاخص های پیش دیابت)
• فشار خون بالا
• کلسترول غیرطبیعی همراه با تری گلیسرید بالا
• رشد موهای زائد بر بدن و صورت (هیرسوتیسم (
• پوست چرب يا آكنه
• موی نازک یا کچلی مردانه

بارداري افراد مبتلا به PCOS
يكي از راه هاي افزايش شانس بارداری در مبتلايان به PCOS كه داراي اضافه وزن نیز هستند، کم کردن وزن مي باشد. یکی ديگر از مشکلات رایج در بسیاری از زنان دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک، سطوح بالای انسولین است كه ناشی از ناتوانی بدن برای تشخیص انسولین مي باشد. افزایش مزمن انسولین می تواند منجر به دیابت شود، بنابراين ممکن است پزشک، دارویی را برای کاهش سطوح انسولین تجویز نمايد. اگر PCOS کنترل نشود، خطر پیشرفت بیماری قلبی، دیابت نوع 2 و سرطان اندومتر رحم در زنان دچار PCOS بیشتر مي شود.
PCOS درمان قطعي ندارد ولی برای درمان علائم آن و ناباروری ناشي از آن، روش هایی وجود دارد. اغلب با تحریک تخمک گذاری به خصوص در زنانی که اقدام به بارداري نموده اند و در حال درمان کردن مقاومت انسولینی هستند، تخمک گذاری و قاعدگی های منظم مجدداً برقرار می شود.
يكي از درمان هاي بالقوه برای زنان دچار PCOS ، روشی به نام باروری در محیط آزمایشگاهی یا همانIVF مي باشد.
استرس و باروری
يكي از نكاتي كه زوج هایی که درگير مشكلات ناباروری هستند، بايد در نظر داشته باشند، این مطلب است كه نه تنها ناباروری باعث استرس زیادی می شود، بلکه استرس هم می تواند باروری را تحت تاثیر قرار دهد. استرس با مشکلات تخمک گذاری نيز ارتباط دارد. در بسیاری از افراد ، طولانی تر شدن مدت ناباروری و ترس از ناباروری سبب ایجاد استرس بیشتر و در نتيجه تنش زوجين مي شود كه باعث كاهش شانس ارتباط جنسی و در نتيجه شانس بارداری مي گردد.
كارهايي مانند انجام ورزش هاي منظم، كاهش مصرف كافئين و ديگر محرك ها، استفاده از تكنيك هاي مانند يوگا و دريافت حمايت عاطفي از خانواده ها مي تواند به كاهش استرس كمك نمايد.

منبع : هفته نامه رژيم درماني پزشك شما